تجزیه ژنتیکی مقاومت به بیماری سفیدک سطحی در چغندرقند

با توجه به وسعت مناطق کشت چغندرقند در ایران و خسارت ناشی از بیماری سفیدک سطحی، تهیه ارقام مقاوم به این بیماری ضروری به نظر میﺭسد. بدین منظور، طی سالﻫای گذشته در منطقه کرمانشاه تعداد زیادی از ژنوتیپﻫای موجود برای این بیماری غربال گردیدند، که منجر به شناسائی و گزینش یک ژنوتیپ دیپلوئید مولتیﮊرم و مقاوم به بیماری سفیدک سطحی با صفات نسبتاً مطلوب زراعی (ژنوتیپ 14442) گردید. در این ارزیابیﻫا مشخص گردید که رگه منوژرم نرعقیم MS261 حساس و رگه منوژرم نرعقیم MS231 نیمه مقاوم به بیماری سفیدک سطحی است. به منظور تعیین تعداد ژنﻫای کنترل‌کننده بیماری سفیدک سطحی و نحوه توارث این ژنﻫا بین ژنوتیپ مقاوم 14442 و دو رگه نرعقیم MS231  نیمه‌مقاوم  و نر عقیم MS261 حساس تلاقیﻫای لازم انجام گرفت. نسلﻫای F1, F2 , BC1 و BC2 از هر تلاقی تهیه گردید. والدین و نسلﻫای حاصل از هر تلاقی در مزرعه برای بیماری سفیدک سطحی بررسی شدند. نتایج نشان داد که نسل F2 حاصل از تلاقی والد مقاوم و حساس (14442*261) و تلاقی والد مقاوم و نیمهﺣساس (14442*231) به دو کلاس فنوتیپی با نسبت 1 : 3 تفکیک شد. الگوی تفکیک در بکﻛراس‌ها نیز نتایج به دست آمده در نسل F2 را تائید نموده و نشان داد که بیماری سفیدک سطحی با یک ژن اصلی کنترل میﮔردد. اثر ژن کنترل‌کننده بیماری به صورت غالب میﺑاشد.